ความรัก มันไม่แน่นอน...! นี่พระพุทธเจ้าจึงว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน เป็นของไม่เที่ยงทำให้ก่อบาปทั้งนั้น เรานึกอย่างนี้เริ่มเบื่อหน่าย หน่ายโลก ยิ่งพิจารณาเรื่องอสุภะครั้งแรกเราพิจารณาอสุภะ พิจารณาตั้งแต่เราเกิดเป็นเด็กแล้วก็พิจารณาเรื่องของเด็ก ผู้หญิงด้วย เด็กผู้ชายด้วย ตั้งแต่เกิดขึ้นมาตัวเล็กๆ เป็นอย่างไร พอโตขึ้นมา พอเข้าโรงเรียนเป็นอย่างไร โตขึ้นมาเป็นหนุ่มเป็นสาว เป็นยังไง พอมาแต่งงานแล้ว เป็นยังไง มีลูกคลอดลูกออกมาเป็นอย่างไงแก่เฒ่าชรามาแล้วเป็นอย่างไร เริ่ม...เบื่อหน่ายไป ๆ สภาพร่างกายสังขารเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ นี่เป็นเรื่องการคิดถึงเรื่องอสุภะ พิจารณาแล้วก็เบื่อไป พอจิตกำหนดเป็นสมาธิเข้ามา จะเห็นร่างกายของตัวเองเน่าเปื่อย เลือดเนื้อเปื่อยยุ้ยออกไป เห็นแต่โครงกระดูก เห็นผู้หญิงยืนอยู่รูปร่างสวยงาม สักพักหนึ่งตัวก็ดำคล้ำ เหียวย่น เน่าเปื่อยยืนอยู่มีแต่โครงร่างกระดูก ทำให้จิตใจของเรานี้ ไม่ต้องการโลกอันนี้เลย เห็นความไม่เที่ยงในสังขาร นี่คือความเบื่อหน่ายที่เกิดขึ้นจากสมาธิ หลวงปู่ไม อินฺทสิริ วัดป่าเขาภูหลวง จ.นครราชสีมา