กาลครั้งหนึ่ง ไม่นานนัก....

เมื่อทะเลแถบมาเลย์ต้องคำสาป
เมื่อพิราบบินถลาสู่แดนใต้
เมื่อพวกแขกแลกดินแดนแสนปวดใจ
เมื่อทำลายรอยพระบาทพุทธองค์

เมื่อจามรีสี่ประตูผู้เลืองลื่อ
ถูกเรียกชื่อให้พิทักษ์จักประสงค์
ผนึกปิดแดนดินถิ่นจำนงค์
มิให้หลงปะปนทั่วด้วยอธรรม

 

เพียงเทพไท้ดลใจให้พานพบ
ให้บรรจบครบองค์สูตรไตรลักษณ์สาม
อีกบุรุษเชื้อภูวดลจำเรียงนาม
เฝ้าติดตามจุลจอมเกล้าด้วยภักดี

เพียงหลบเร้นเช่นกายาสังวรณ์จิต
ให้เพียงพิศสามัญชนคนหลบหนี
ฐานันดรปกปิดไว้สามชั่วคนจวบพอดี
เหล็กน้ำพี้เอื้ออางกูรพูทธภูมิ

เพียงสัญญาลับแลลงดงไม้ขอน
ให้อาวรณ์ถึงสัจจะไม่เสื่อมสูญ
จะเร่งสร้างเปิดทางให้เพิ่มพูน
เพื่อเทิดทูนพุทธองค์ดำรงไตรฯ

เพียงสามชั่วอายุคนตั้งตรงจิต
บุพนิมิตดำริชอบให้ขานไข
อีกเทพไท้ภพภูมิธรรมต่างดลใจ
ให้รวมใจเป็นหนึ่งเดียวกลมเกลียวกัน.....

 

หมื่นดาราดาษนภาพโยมหน
วิสุทธิ์ชนอย่าหม่นหมองต้องร้องไห้
แม้จากจรอย่าลืมถิ่นแดนดินไทย
ขอฝากใจไว้เคียงนอนนิทรารมย์

 

เมื่อใครคนหนึ่งนั้นได้เลือนหาย
จากเป็นตายไม่รู้ได้ปริศนา
เป็นผู้ใหญ่ในวงการถูกลักพา
ลวงไปฆ่าเพื่อลบเลือนมุสาชน

แล้วออกสื่อเลื่องลือว่าไม่ใช่
ปกปิดไว้ว่าลวงหลอกบอกเหตุผล
ว่าคนนั้นที่หายไปเพราะจำนน
วางแผนกลลักพาเขาเศร้าใจจริง

 

เพียงตำนานเล่าขานต่อมิขอตอบ
ผู้ลักลอบได้กรีฑาเข้ายุคเข็ญ
ดาราน้อยตกกิเลสแสนยากเย็น
เป็นของเซ่นไหว้พวกผีเสพจิตตรม

จงระวังอย่าประมาทคลาดในจิต
ระวังฤทธิ์ที่ฟุ้งไปอย่าได้เผลอ
อย่าให้จิตเตลิดไปใจละเมอ
เมื่อใดเธอหลงติดอยู่รีบออกมา

อีกทั้งระวังวจีกรรมที่พลั้งปาก
จะทุกข์ยากลำบากด้วยปากหมา
ที่คอยเห่าคอยขู่เขาน่ารำคาญลูกกะตา
คนจริงหนาเขาไม่เห่าเขาฆ่าจริง

จะเป็นเสือจงเป็นเสือที่เป็นใหญ่
อย่าเข้าไปในพวกถ่อยเข้าสุงสิง
อย่าหลงด้วยเล่ห์กลหลอกไม่อ้างอิง
เกิดเป็นหญิงระวังชายขายวาจา

หรือจะชายก็ควรรู้สำรวมพรต
อย่าโป้ปดแจกคำหวานเที่ยวมุสา
หรือตอแหลหน้าตัวเมียมินำพา
อย่างอ้างพระปฏิมาให้ดูดี

จิตในจิตใจในใจจำไว้เถิด
ศรัทธาเกิดใช้ปัญญานั้นคลายคลี่
อย่าเชื่อใครจงจำไว้เถิดคนดี
บุญกรรมนี้จะได้เห็นในเร็ววัน

 

ตอนนี้หนาเพลงพรายขอทวงคืนแล้ว
สัจจะแคล้วอย่าได้คลายจงสาปสันต์
อภิญญาจรดคำสาปเพื่อลงทัณฑ์
หมายหัวมันไอ้ขี้ครอกกลิ้งกลอกกลวง

ขอให้ใครที่ติดค้างเพลงพรายนี้
ที่ติดหนี้ครอบครัวฉันนั้นใหญ่หลวง
อีกทั้งผู้จำนรรจามาหลอกลวง
ขอผลพวงกฎแห่งกรรมย้ำราญรอน

ขอให้มันและพวกมันต้องคำสาป
ตายด้วยดาบไร้ยศศักดิ์หมาเห่าหอน
ให้ทุกข์ยากเสี่ยงโรคภัยใจราญรอน
ให้ทุกข์ร้อนรักสิ่งใดให้คลาดคลา

ให้มันร้อนจรที่พักโดนผลักไส
ไม่มีใครจะช่วยเหลือน่ากังขา
ให้ตัวมันกะพวกมันคูณดอกเบี้ยชักดาบมา
ให้น้ำตาพวกมันตกลงสู่ดิน

สิ่งใดที่พวกมันได้ร่วมก่อ
เราจะขอให้กลับคืนสนองมันอย่าผกผิน
ขอให้มันเจ็บปวดใจไข้รวยริน
ทรมานสิ้นดิ้นอยากตายแต่ไม่ตาย

เพราะสัจจะที่โป้ปดมันมีอยู่
ขอจงรู้กรรมมีจริงไม่สงสัย
บอกให้รู้จะได้เตรียมฉิบหายภัย
ขอสั่งไปให้มันเป็นเช่นนั้นแล...

 

สวัสดี....

ข้ามีเรื่องมาเล่า...

ถึงเมืองต้องคำสาป....


กาลครั้งหนึ่ง.....ไม่นานนัก ไม่นานเกินรอ ...!

 

อุทกภัยจังหวัดใดก็ได้ล่วง
กรรมทั้งปวงลวงหลอกล่อรอฉิบหาย
อีกสักเดือนจะย้ำเตือนไข้ระบาดถ้วนทั่วไป
ดั่งสาปไว้ด้วยเลือดนางนาคจามปา

 

กรรมก่อกรรมทำไว้ใครจะรู้
มีแต่ผู้หลีกหนีผลเมื่อมันสาย
กว่าจะรู้กฏแห่งกรรมก็เมื่อตาย
ทำหน้าตายขายศักดิ์ศรีนี้หรือคน?

แล้วเสกสรรค์แสร้งทำว่าธรรมะ
เป็นผู้ละลดเลิกในกามข้าไม่สน
อันจริงแท้ใจหยาบช้าสัปดน
มุสาชนโกหกคนหนอนเน่าใน

 

อ้ายหน้าแดงแสลงของต้องคำสาป
โดนตะขาบกัดขบตีนทำบ้าใบ้
พวกจัญไรเหมือนกับมันพลันถูกใจ
คอยดูไปมันกดไลค์พวกเดียวกัน

พวกอุบาทว์ชาติชั่วเกินใครจะรับ
กินที่ลับไขที่แจ้งเสียวกระสันต์
ทำเป็นหลบซ่อนเงางำตามทุกอัน
อายุสั้นไร้อาชีพคนว่างงาน

มึงสิเป็นคนอัปรีย์คนไม่คบ
หรือว่าหลบแอบเล่นเนตสนุกสนาน
คิดว่าแกล้งกดโกรธคนให้รำคาญ
กูเห็นนานว่ามึงนี้ว่างงานจริง

แล้วต่ำช้าว่าคนอื่นไม่สะกดกลั้น
อารมณ์นั้นที่มึงยั่วปวดหัวยิ่ง
แท้ที่จริงมึงนั้นแหล่ะควายจริงจริง
ผ้าถุงหญิงคลุมหัวมึงหน้าตัวเมีย

กูจะด่ามึงลงเวบเหน็บเจ็บปวด
กรรมพุ่งพรวดบ้านมึงไงไอ้หน้าHere
แหมตั้งชื่อยูสแต่ละชื่อกูแสนเพลีย
แถมเผลอเลียแข้งขาอัปรีย์ชนคนจัญไร

จะว่ากูด่าพวกจิตโรงบาลบ้า
เออสิวะมึงบ้าจริงคงไม่ตามแก้ไข
กูแทรคดูเห็นสลับยูสทั่วเวบไป
จริงแท้ใช่เผลอกดไลค์ของตัวเอง 55555

ยังไม่พอหน้าหม้อเป็นลักเพศ
ไอ้พวกเปรตตัดของลับชอบข่มเหง
ทำเป็นผู้บรรลุธรรมน่ายำเกรง
ทำนักเลงไอ้หน้าหม้อไส้เดือนดิน

เดียรถียร์บัณเฑาะส์ลงทัณฑ์เพี้ยง
ยังมาเถียงในกระทู้ไม่จบสิ้น
อิจฉาเขาโถไอ้ตุ้ดไร้ทำกิน
ทำเล่นลิ้นกลิ่นหมาเน่าเขาระอา

นี้กูน่ะไว้อาลัย nine / eleven
ให้มึงเป็นสิบักควายให้กังขา
ไปวิดน้ำบ้านมึงเถอะยังดีกว่า
ที่ตามล่าด่าคนเขาเพื่อเอามันส์

จริงจริงแล้วมึงน่ะแพ้ชวนตี
คนไม่ดีไร้คนคบดูน่าขัน
ยิ่งมึงกดโกรธให้กูชีวิตแย่ได้เห็นกัน
ขอสาปสันต์ให้ฉิบหายไร้พักพิง

 

แหมไอ้ลิงตูดแดงนี้ไม่เลิก
ฟังกูเถิดเป็นบุญหัวนะนายจ๋า
แหลงทำพรื้อด่านุ้ยนี้ไม่มียา
สุดก้องฟ้ากูจะล่ามึงให้ดู

แหมสิแหมมึงสิเป็นบักหำน้อย
นั่งหน้าลอยทำสูนสร้อยน่าอดสู
เพราะเพิ่นบ่ยอมรับมึงสิไล่ลงรู
จงกลับสู่อเวจีคิดฮอดเนา

อ้ายบ่ม่วนจั๋งได๋ให้หน้าอิท
บ่ได้ผิดซำบายบ่ละอ่อนง่าว
คิงอู้บ่ป่าวร้องไปไห้คักเคา
ตุ้ดควายเล่าบ่กินแลงแสลงทรวง

มึงจะเป็นคนบ้านไหนกูไม่แคร์
แหมมึงแน่กล้าท้ากูก็ไม่หวง
ว่ากูนักที่แท้มึงสิหลอกลวง
ไอ้ไส้กลวงจอมกะล่อนปลิ้นปล่อยไป

ไอ้หน้าแหมบแลบลิ้นเลียเพลียล่ะนะ
ไอ้สวะขยะที่เขาไม่ใช้
ไอ้กิ้งกือมีสองเพศเลขตราไป
ไอ้จัญไรมึงสิไพร่ไอ้จัญฑาล

เป็นคนดีที่ไหนเล่าเขาเกลือกกลั้ว
ใครเขาคั่วด้วยอาจมจ่มนักหนา
มีแต่พวกมีปมชอบกินต่ำย่ำสุรา
ที่หนักกว่าเสพยาบ้าราคาคุย

แล้วบ้ากามทำตัวเป็นมาดแมนนะ
ตุ้ดสิคะได้หญิงชายขายหน้าถุย
แหมมึงยังกล้าท้ากูลุย
หลังไมค์วุ้ยกูไม่คุยสัตว์บุรุษขุดอาจม

ทำมาเป็นส่งนั้นนี้ถามสิกูนั้นเป็นใคร
หนักหัวมารดามึงหรือไงไอ้หอยขม
เอาเวลาไปดูตัวมึงเถอะไอ้ลิงลม
ยังน่าชมดีกว่าบ้าหาตัวกู

ด่ากับกูสิก็เป็นไอ้หน้าหนอน
ให้สังวรณ์ไว้เลยนะไอ้อสูร
ว่าตัวกูนี้อีกเผ่าพงศ์ไม่เกื้อกูล
ปฏิกูลชาติสวะกูห่างไกล

ให้ประกาศไปเลยว่ามึงชั่ว
กรรมทั้งตัวขอให้จ่มมึงลงได้
ต่อให้มึงมุดหัวอยู่แห่งหนตำบลใด
คำแช่งไซร้ขอมึงได้ไอ้อัปรีย์

ไอ้พวกจิตคิดด่ากูพวกอวดอ้าง
กูไม่ว่างด่ามึงบ่อยไอ้หน้าหมี
งานการกูมีน่ะทำย้ำอีกที
อยากรู้สิกูคือใครไอ้ระยำ

ไอ้ที่คิดมึงคิดผิดจิตอาเพศ
ขากเสลดแล้วกลับกลืนเหรอบักหำ
นี้กูด่าทั่วๆไปไอ้ระยำ
อยากเผลอคลำรับเอาไปไม่รู้ตัว

กูไม่ลงชื่อมีอะไรกับกูมั้ย?
อ้ายอีใครกูไม่นับเมียหรือผัว
ก็บอกให้ตัวกูนี้ไม่เคยกลัว
หน้ามืดมัวกูแค่บอกกรรมของมึง

นะจ้ะ อ้ายเวง อีเวง ทั้งหลาย...

 

เวบธรรมะเปรอะเปื้อนด้วยพวกสมี
พวกกุลีชนทำเปื้อนอดสูยิ่ง
พวกตลาดขลาดเขลาน่าอายจริง
ทำแย่งชิงเป็นนางแก้วแอ่วพระโพธิ

แล้วคุยโตว่าตนมีอภิญญาใหญ่
คุยโวไปแปลกดีจังมีคนเชื่อ
เขามุสายังพาไปฟุ้งทั้งเครือ
ข้าเหม็นเบื่อของกิ้กก้อกหลอกลิงเอย

 

ถึงพี่ศูนย์คูนดอกแคนสายแนนนั้น
คิดฮอดกันรอพบฉันมินานหนา
นับวันรอค่องท่าอยู่ทุกเวลา
ขอบุญญาคุ้มครองอ้ายสายแนนใจ

ฮักนักฮักหลายอ้ายคนธรรม
สิบ่นำให้อ้ายรออสงไขย
สิขอเคียงฮอดกอดอ้ายให้อุ่นใจ
เว่านำไปพระธาตุนี้ที่ท่าพนม

 

ในห้วงนิทรารมย์ .....


หลับตาลงฝันไกลสู่ห้วงมิติ
ไกลสุดลิบลับขอบฟ้าพาฉงน
ตัวล่องลอยดึงไปสู่ร่างอีกคน
จิตหมุนวนหล่นเบื้องสู่อวตาร

ในป่าสวยพรรณรายพรายผีเสื้อ
เดินลัดเรื้อรั้วกิ่งไม้สระสนาน
เหมือนเคยมาและเคยอยู่กาลนาน
เสียงแว่ววานเรียกชื่ออยู่มิรู้ตน

ฝันดี............................................

 

ดั่งวิหคตกลงเบื้องธรณินทร์
มิผกผินดินสู่ฟ้าพาใจหาย
สู่กลียุคทุกข์เข็ญให้เป็นไป
ไร้หัวใจไร้ศรัทธาน้ำตานอง

เพียงเล่าสู่ขับขานเสียงสำเนียงแจ้ว
ตะวันแคล้วล่วงลับเลยมิมีสอง
ไร้แสงเทียนดับลงสู่บัลลังก์ทอง
พสกนิกรเศร้าระทมขื่นขมทรวง

กาลครั้งหนึ่ง...ไม่นานนัก

 

“แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์
มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด
ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน”

 

You spend all of your times to take care humans...

Now , it your time to take care Yourself..

 

Light & Shadows

แสง และ เงา

 

เราเคยให้ใจกับเผ่าพันธุ์มนุษย์
ถึงเวลาแล้ว ที่เราจะดูแลรักษาทำเพื่อเผ่าพันธุ์ตัวเองบ้าง...

 

สีดา....

จากชีวิต
เธอคือนางเอก
หนึ่งในกรมศิลป์
เป็นนางสีดา
เธอรำสวยนัก
ใครต่อใครหลงรัก
เธอไม่ปรารถนา ชายอื่น
คนรัก เธอมีแล้ว
เธอมอบใจให้เขา
อย่างกับสีดารักกับราม
มอบใจงาม จนหมด
มั่นคงเพียงคนเดียว
ใครมองปองเพียงใด
ไม่ใส่ใจ แม้ต้อยต่ำ
อยู่กับเขา มีเพียงบ้านเช่า
ก็สุขสบาย
แล้วสีดาก็ดังระบือ
เธอลงหน้าหนึ่ง
ต่างคาดไม่ถึง ตามข่าว
เธอฆ่าตัวตาย
ลาจากคนรัก
มือจับจดหมาย
กอดจดหมาย เอาไว้กับอก
บอกให้เขารู้ ลาก่อน
ชาตินี้จำอำลา อย่าห่วง ห่วงคนมีกรรม
พี่จงลืม น้องได้
อยู่กับเธอคนดี คนใหม่ อย่าห่วงเลย
ประชาชน รู้ทั่ว
ว่าเธอเป็นชายคนหนึ่ง อย่างกับเขา


ข่าวว่าเขา นั้นร้องไห้
หน้าศพที่วัดหัวลำโพง จนคืนสาม
ฆ่าตัวตาย เพราะเขาซื่อสัตย์
ซื่อสัตย์ต่อรัก จนดังเป็นข่าว
เธอกับเขา